VII Ogólnopolskie czuwanie michalickich zgromadzeń zakonnych

Nie ma jak u mamy. To u niej zawsze znajdziemy miłość i ciepło, a zapach obiadów które przygotowuje jest nie do odtworzenia. Jeżeli zaś myślimy o naszej duchowej matce i matce całego Kościoła, to myślimy o Maryi. Polacy zaś, oraz nasze zgromadzenia zakonne sióstr i księży michalitów, szczególnie uciekają się do Matki Boskiej Częstochowskiej. Już po raz siódmy wraz z naszymi współpracownikami świeckimi i podopiecznymi podjęliśmy czuwanie przy jej cudownym obrazie na Jasnej Górze.

Całość rozpoczęliśmy o godzinie 21.00 Apelem Jasnogórskim, w czasie którego swoje rozważnie wygłosił nasz Ojciec Generał ks. Dariusz Wilk. Tematem przewodnim była modlitwa o nowe powołania do naszych wspólnot, ale także i przede wszystkim dziękczynienie za głos Boga, który kiedyś każdy z nas usłyszał w sercu. Przyglądaliśmy się jak swoje powołanie przez całe życie realizowała Maryja, aż do chwili stanięcia pod krzyżem. Poprowadził nas w tym ks. bp. Rafał Markowski biskup pomocniczy archidiecezji warszawskiej. W swojej konferencji o godzinie 22.00 podkreślał, iż Maryja z pewnością przeżywała kryzysy wynikające z niezrozumienia misji Jezusa. Trwała jednak do końca i szła za tym co mówi jej serce.

W centrum programu czuwania znalazła się Eucharystia sprawowana przed Cudownym Obrazem o godzinie 24.00 pod przewodnictwem księdza biskupa. Ostatnim ważniejszym punktem był akt oddania Niepokalanemu Sercu Maryi, który złożyli nasi wyżsi przełożeni m. Julia Szteliga, oraz ks. Dariusz Wilk. Pomimo określonego planu wspólnych nabożeństw i coraz większego zmęczenia każdy z obecnych szukał chwili osobistej modlitwy. Byli z nami również nasi świeccy współpracownicy – parafianie, wychowankowie – których z każdym rokiem przybywa na Jasną Górę coraz więcej.

Naszą modlitwę zakończyliśmy symbolicznym pożegnaniem Maryi i zasłonięciem obrazu o 4.00. Oby to stanięcie pod krzyżem z Matką Jezusa zbliżyło nas do Niego jeszcze bardziej.